10 വയസ്സുള്ള മാന്ത്രികനായ നേഗി സ്പ്രിംഗ്ഫീൽഡ് ഒടുവിൽ ഒരു “മാജിസ്റ്റർ മാഗി” ആകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, ഒരു പ്രത്യേക മാന്ത്രികൻ, ഒരു എൻ‌ജി‌ഒയുടെ കീഴിൽ പ്രവർത്തിക്കാമെന്ന വ്യാജേന, സാധാരണക്കാരെ സഹായിക്കാൻ തന്റെ ശക്തികൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. വെയിൽസിലെ മെർഡിയാന മാജിക് അക്കാദമിയിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ ശേഷം, മിഡിൽ സ്കൂളിൽ ഇംഗ്ലീഷ് പഠിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ജോലി അദ്ദേഹത്തെ ഏൽപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, അവിടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹോം റൂം കോഴ്‌സിൽ 31 പെൺമക്കളുണ്ട്, ഓരോരുത്തരും അവരുടെ സ്വന്തം രീതിയിലുള്ള മഹോറ അക്കാദമിയിൽ. ഷോയിൽ അനുഭവങ്ങളും ജപ്പാനിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമയവും അവരുടെ പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ സഹായിക്കുകയും വിദ്യാർത്ഥികളിൽ നിന്ന് അംഗീകാരവും ബഹുമാനവും നേടുകയും അകത്തുനിന്നും മഹോറ അക്കാദമിക്ക് പുറത്തുമുള്ള മാന്ത്രിക അപകടങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. റൂം ഇണയായ അസുന കഗുരാസാക്കയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യനുമാണ് നേഗിയുടെ പ്രധാന ബന്ധം, തുടക്കത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിലും ഒരു സുഹൃത്തായി തിരിച്ചറിഞ്ഞ ശേഷം അയാളുടെ കൂട്ടാളിയാകുന്നു, എന്നിരുന്നാലും എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും അവളുടെ സ്വന്തം കഥയും സ്വഭാവവും ഉണ്ട്. ആയിരം മാസ്റ്റർ എന്ന് വിളിക്കുന്ന അച്ഛനെ വേട്ടയാടുന്നു.
തുടക്കത്തിൽ ലവ് ഹിന പോലുള്ള നിരവധി ബിഷ് ജോ കഥാപാത്രങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു റൊമാന്റിക്-കോമഡി രചനയാണെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ, ഷോ, ഷേൻ റൊമാൻസ്, ഫാന്റസി, ഹൊറർ, ആക്ഷൻ, കോമഡി എന്നിവയുടെ മിശ്രിതത്തിലേക്ക് മുന്നേറി. ലവ് ഹിനയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് അകാമാത്സു പറഞ്ഞു. നേഗി തന്നെ മുൻ‌തൂക്കം കാണിക്കുന്നു, അസുനയുമായുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പല രംഗങ്ങളും ഹരീം മംഗയുടെ “വിചിത്രമായ റൊമാന്റിക് രംഗം” പ്രവണതയുടെ സവിശേഷമായ വ്യതിയാനങ്ങളാണ്, ഉടനടി നിർവീര്യമാക്കുകയും ചിരിക്കാനായി കളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ, വായനക്കാരിൽ അടുപ്പമുള്ള പ്രതീക്ഷകളൊന്നുമില്ലാതെ ഒരുപാട് പെൺകുട്ടികൾക്ക് ഒരു ബാലിശമായ അർത്ഥത്തിൽ അവനെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ കഴിയില്ല [അതുല്യമായ പഠനം?]
ഈ പ്രത്യേക ഫാഷൻ നിലനിർത്തുന്നതിൽ, നേഗി തന്നെ മംഗയുടെ മറ്റ് സാധാരണ പുരുഷ നായകന്മാരായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഒപ്പം ലവ് ഹിനയുടെ കൈതാരോ ഉരാഷിമയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അവൻ കഠിനാധ്വാനിയും കഴിവുള്ളവനും ദയയോടെ പെരുമാറുന്നവനുമാണ്, പക്ഷേ അവന്റെ രൂപവും പ്രായവും കാരണം (അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗം വിദ്യാർത്ഥികളിലും താഴെയാണ്), അയാൾക്ക് തീർത്തും ഭീഷണിയില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു, അധ്യാപകനെന്ന നിലയിൽ ഗൗരവമായി എടുക്കാൻ പ്രയാസമാണ്; അവന്റെ വിദ്യാർത്ഥികളിൽ പലരും അവനെ ഒരു തന്ത്രശാലിയായ കൊച്ചുകുട്ടിയായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കളിക്കാരനല്ല (അല്ലെങ്കിൽ കളിസ്ഥലം)
